Kadınların dört temel karakteri, Anne, Dost, Amazon ve Mistik'tir.Erkek temel modellerindeki dört karakter ise Baba,Ebedi Çocuk, Savaşçı ve Filozoftur.
Gerçekler basit.
Zor olan kabullenmek.
Daha da zor olan, kabullenmenin önünü açacak imkanları değerlendirerek kendimizle yüzleşebilme cesaretini göstermek.
Sayfa 127Kitabı okudu
Sadece kendimizle ilgili bildiklerimizi biliyoruz. Ama bilinçaltımızda olan dehlizlerden, başkaları bizde gördüğü halde kendimizde göremediğimiz, söylense bile inkar ettiğimiz kör noktalarımızdan habersiziz. Eğer görmeyi bilirsek, yansıtma yoluyla kendimizi keşfetmenin acı-tatlı keyfini yaşarız. Ödülü ise yaşamı dolu dolu yaşamaktır.
Sayfa 125Kitabı okudu
Bizde olan olumsuzlukları, eksiklikleri, hataları kendimizde görmeyip başkalarında görürüz. Gördüklerimizden rahatsızlık duyar, onları yargılarız.
Sayfa 124Kitabı okudu
Mistik: Kolektif bilinçdışı ve bilinçaltı ile olan ilişkisini bilir. Ama bunu ne reddeder ne de abartır. "Bilme" yete neğini yaratıcı, yararlı ve yol gösterici olarak kullanmayı bilir. Düşünce ve duygularını uyumlu hale getirip, mesajlarını ulaştırabilmek için odaklanmayı ve üretken olmayı başarır. Görünmeyeni ve bilinmeyi görünür ve bilinir kılar. Başkalarının psikolojik ihtiyaçlarına olağanüstü duyarlıdır. Bu konudaki yeteneğini "kendine özel" bir şey olarak sunmamaya özen gösterir.Mistik, kadın karakterleri içinde en zor anlaşılanıdır. Özellikle Mistik/Dost kendine yeterlik konusunda özel bir çaba göstermelidir.
Dost: İlişki yaşamak ile ilgi göstermek arasındaki farkı ve insanlara bunu hissettirebilmeyi bilir. (Bu cümleyi ancak gelişkin bir Dost anlayabilir). Daha şefkatli, daha az tutkulu olur. İlişkilerinde ilham verici ve geliştiricidir. Neyin ilişkiye ait, neyin olmadığını bilir.
Dost/Mistik, Dost/Amazon'a göre daha aklı havada ve sorumsuz olarak algılanır. Kadın karakterlerinin en uçarısı olan Dost/Mistik, yaşamının sorumluluğunu almaya ve yaşam amacını belirlemeye öncelik vermelidir.
Hayatın ilk yarısında kendi karakterimizin özellikleri bizim için gerçeğin ta kendisidir. Başkaları nasıl düşünürse düşünsün, kendi değerlerimizin, kendi prensiplerimizin, kendi önceliklerimizin "en doğru" olduğunu düşünürüz.
İkinci yarıda, bizden çok farklı olan insanların özellik lerinin değerini bilmeye başlarız. Hatta hayatın akışı içinde zıttımız olan karakterin aktiviteleriyle geçirmek zorunda olduğumuz birçok dönem yaşarız. Ama bu değerler ve aktiviteler bizim için doğal yaşanmaz.
Eğer zıt karakterimizin değer ve aktiviteleriyle uzun sü re yaşamak zorunda kalırsak, stres, endişe, öfke, can sıkıntısı yaşamaya başlarız. Kendimizi özümüzden kopmuş gibi hissederiz.
Ne kadar olgunlaşırsak olgunlaşalım, zıt karakterimiz için doğal olan bir hayat bize doyum vermez.
"Ben asla böyle bir hayat yaşamak istemem" dediğiniz hayattan keyif alan ne çok insan var, değil mi?
Karakterimiz bizim "kaderimizdir".
Olgunlaşmak, hayatın somut boyutunu, soyut boyutuy la birlikte algılayabilmektir. O zaman ürettiğimiz zamanların da, dinlendiğimiz zamanların da değerini biliriz. Bir işin sonuna kadar gitmekle, akıntıya karşı kürek çekmek arasındaki ayrımı yapabiliriz.
Bağımlılık ya da bağımsızlık yerine hayatın karşılıklı bağlılık ilişkilerini kurma ve sürdürebilme yetisini kazanırız.
Yalnız olmak ile tek başına olmak arasındaki farkı bili riz. Kendimizi yalnız hissetmeden tek başına olmanın yaratıcı doğurganlığından haz alırız. Başarının ve başarısızlığın daima bir arada olduğunu kabul ederiz.
Kimi erkek, göremediği şefkat ve ilginin acısının bede lini kadınlara kötü ve baskıcı davranarak ödetmeye çalışır. Aslında bedel ödetmeyi istediği kişi annesidir. Hayatındaki kadınları "cezalandırırken" o, annesini cezalandırıyordur.
Kimi erkek, çocukluğunda yeterince alamadığı ilgi ve şefkati bulabilmek için ideal anne arayışına girer. Bu erkeğe idealindeki kadını tanımlaması söylendiğinde tüm karakterlerin bileşimi olan bir kadını hayal eder. Ama öyle bir kadın yoktur. Ve arayış sürer.
Gölge, "bilinçli ego"nun, karanlıkta olan yüzüdür. Bir insanın bilinçli egosunun cinsiyeti vardır. Erkek ve dişi.
Ben bir erkeksem, projeksiyon yaptığım kişi, kadın da olsa erkek de olsa benim bir erkek olarak karanlık ve gelişmemiş özelliklerimi bana yansıtır.
Ben bir kadınsam, projeksiyon yaptığım kişi, kadın da olsa erkek de olsa benim bir kadın olarak karanlık ve gelişmemiş özelliklerimi bana yansıtır.
Gölgemle yüzleştiğimde bu hiç hoşuma gitmez. Bende güvensizlik duygusu yaratır ve kendimi saldırıya uğramış hissederim. Çünkü gölgem, bana dünyaya sunduğum kişiliğimin karanlık yüzünü fark ettirir.
Her şekilde, ister beyaz, ister siyah gölge olsun, gölgem bana kendime bakmamı söylüyor. O kişide gördüğüm özelliğin onda olup olmamasına bakmaksızın dikkat etmem gereken iki nokta var:
1) Olumsuz tepkim bende olan ve düzeltmem gereken bir eksiklik olabilir.
2) Olumsuz tepkim, bende henüz olmayan ama gelişti rirsem beni zenginleştirecek olan olumlu özelliğimin ne olduğunun farkındalığını bana kazandırabilir.